Międzynarodowa -

Realizując działania zapisane m.in. w ustawie Prawo o miarach i Prawo probiercze Polska przystąpiła do:

• Konwencji Metrycznej (w 1925 r.), dotyczącej utworzenia i utrzymania Międzynarodowego Biura Miar, wraz z Regulaminem i późniejszymi zmianami; GUM reprezentuje Polskę w pracach organów naczelnych i roboczych Konwencji Metrycznej. Przedstawiciele GUM uczestniczą w pracach Generalnej Konferencji Miar, Międzynarodowego Biura Miar, Komitetów Doradczych Międzynarodowego Komitetu Miar (CIPM) oraz jednego z Komitetów Wspólnych BIPM;
• Konwencji ustanawiającej Międzynarodową Organizację Metrologii Prawnej wraz z poprawką do ww. Konwencji 22 kwietnia 1969 r.;
• Konwencji o kontroli i cechowaniu wyrobów z metali szlachetnych;
• WELMEC e.V. (Europejska Współpraca w Dziedzinie Metrologii Prawnej zarejestrowane stowarzyszenie „Eingetragener verein”– organizacja powstała na mocy prawa stowarzyszeniowego Republiki Federalnej Niemiec);
• Memorandum o współpracy w ramach organizacji WELMEC (Europejska Współpraca w Dziedzinie Metrologii Prawnej);
• Memorandum o współpracy w ramach organizacji EURAMET e.V. (Europejskie Stowarzyszenie Krajowych Instytucji Metrologicznych);
• Memorandum o współpracy w ramach Międzynarodowego Stowarzyszenia Urzędów Probierczych (IAAO – International Association of Assay Offices);
• Umowy WELMEC-u o zatwierdzeniu typu;
• Europejskiego Programu Badań Naukowych w Metrologii (EMRP), którego następcą jest Europejski Program na rzecz Innowacji i Badań w Metrologii (EMPIR);
• Porozumienia o "Wzajemnym uznawaniu państwowych wzorców jednostek miar oraz świadectw wzorcowania i świadectw pomiarów wydawanych przez Krajowe Instytucje Metrologiczne", znanego jako CIPM MRA (w 1999 r). Porozumienie składa się z dwóch części. Pierwsza dotyczy ustanowienia stopnia równoważności państwowych wzorców jednostek miar, a druga wzajemnego uznawania świadectw wzorcowania i pomiarów wydawanych przez instytucje, które uczestniczą w porozumieniu. Realizacja zobowiązań wynikających z CIPM MRA odbywa się poprzez organizowanie porównań kluczowych, uzupełniających i dwustronnych, a także przez przegląd deklarowanych przez NMI zdolności pomiarowych (CMC) i systemów zarządzania. Baza danych, zawierająca wyniki porównań kluczowych i uzupełniających, a także wykaz, zaakceptowanych po przeglądzie, zdolności pomiarowych CMC, zgłoszonych przez każde NMI (w tym GUM) znajduje się na stronie BIPM.

Przedstawiciele GUM uczestnicą w pracach następujących metrologicznych organizacji międzynarodowych i regionalnych:

• BIPM - Bureau International des Poids et Mesures – Międzynarodowe Biuro Miar;
• OIML - Organisation Internationale de Métrologie Légale – Międzynarodowa Organizacja Metrologii Prawnej;
• WELMEC - e.V. European Cooperation in Legal Metrology - Zarejestrowane Stowarzyszenie Europejska Współpraca w Dziedzinie Metrologii Prawnej;
• EURAMET e.V. - European Association of National Metrology Institutes – Europejskie Stowarzyszenie Krajowych Instytucji Metrologicznych;
• NoBoMet - European platform of Notified Bodies working in legal Metrology - Europejska Platforma Jednostek Notyfikowanych w obszarze Metrologii Prawnej.

Krajowe urzędy probiercze prowadzą współpracę zagraniczną w ramach dwóch instytucji międzynarodowych:

• Stałego Komitetu Konwencji o Kontroli i Cechowaniu Wyrobów z Metali Szlachetnych, do której Polska należy od 2005 r. (Konwencja została ratyfikowana przez Prezydenta RP 19 lipca 2005 r.);
• GV4 – czyli Grupy Wyszehradzkiej, stanowiącej od 1993 r. forum współpracy urzędów probierczych z Czech, Węgier, Słowacji i Polski;
• Do 31 grudnia 2019 r. istniało również Międzynarodowe Stowarzyszenie Urzędów Probierczych (IAAO), którego członkiem były Urzędy Probiercze z Warszawy i Krakowa (zadania IAAO przejęła Konwencja Probiercza).

Prowadzone są również aktywne działania w zakresie współpracy dwustronnej z państwami sąsiadującymi i wielostronnej (np. z państwami nadbałtyckimi, państwami byłej Jugosławii). Omawiane kwestie dotyczą spraw prawnych i technicznych z dziedziny probiernictwa (np. przy uzgadnianiu wykładni orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie wzajemnego uznawania cech probierczych, które – wobec braku odpowiedniej dyrektywy UE – określa podstawowe zasady w tej dziedzinie).